سلامت روان حالتی از رفاه است که در آن فرد توانایی هایی خود را می شناسد، قادر است با استرس های معمول زندگی کنار آید، از نظر شغلی مفید و سازنده باشد و قادر است در اجتماع خود نقشی ایفا کند.

سلامت یکی از مهمترین نعمت هایی است که هر انسان می ‌تواند از آن بهره ‌مند باشد، با این وجود افراد زیادی هستند که از این نعمت برخوردار نبوده و به مراقبت جهت بازگرداندن سلامتی یا حفظ وضعیت فعلیشان نیازمندند، با انجام برخی اصول ساده خودمراقبتی می ‌توان احتمال بروز اختلالات روانپزشکی را در خود و سایرین کاهش و سطح سلامت جامعه را ارتقا داد.

در دنیای امروز به دلیل ضرورت و اهمیت مشارکت، فردی دارای سلامتی روانی است که در تمامی سطوح می تواند با دیگران مشارکت و همکاری داشته باشد، چرا که این مشارکت همه جانبه از بی ‌تفاوتی، تک ‌روی، عدم حس تعاون و تمایل به تامین محدود و شخصی در میان اعضای جامعه جلوگیری می‌ کند، نابرابری ‌ها را کاهش می‌ دهد، همبستگی و وحدت را تقویت می‌ کند و در نهایت، موجب رضایت ‌مندی و نشاط اجتماعی در جامعه می‌ شود.

مجهز بودن جامعه به نشاط اجتماعی، باعث ایمنی آنها در برابر مشکلات می ‌شود و آنان به راحتی می‌ توانند با شرایط متغیر زندگی، منطبق شوند و نقشی مفید در جامعه داشته باشند، نشاط اجتماعی تک علتی نیست، بلکه در کاهش و ارتقای آن مجموعه ‌ای از علت ‌ها دخالت دارند که محیط اجتماعی، شخصیت فردی و فرهنگ حاکم بر جامعه مهم‌ ترین آنها هستند.

تمامی تلاش هایی که باعث افزایش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی در جامعه می ‌شوند، از جمله اقدامات موثر در ارتقای نشاط جامعه هستند، بنابراین افزایش نشاط اجتماعی در جامعه باعث کاهش آسیب‌ های اجتماعی می ‌شود.

نقش خودمراقبتی در نشاط اجتماعی، نقش آموزه های دینی، فرهنگ و معنویت در ارتقای سلامت روان و نشاط اجتماعی، تحکیم خانواده، جامعه با نشاط، ارتقای سلامت روان و نشاط اجتماعی، نقش مهارت های زندگی در ارتقای سلامت روان و نشاط اجتماعی، عوامل اجتماعی تعیین کننده های سلامت و نقش آن در نشاط اجتماعی، جایگاه رسانه و شبکه های اجتماعی در افزایش نشاط، روز شمار هفته سلامت روان به شمار می رود.